Öll nöfn málmstöngarinnar sem er fest við gírkassa bifreiðar — „gírstöng“, „gírhandfang“, „gírskipting“ eða „skiptihandfang“ — eru afbrigði af þessum orðasamböndum. Opinbert heiti hennar er „gírskipting“. Í sjálfskiptingu er sambærileg stöng þekkt sem „gírvalsstöng“ en skiptistöngin í beinskiptingu er þekkt sem „gírstöng“.
Algengasta staðsetning gírstöngarinnar er á milli framsæta bíls, annað hvort á miðstokknum, í gírkassanum eða beint á gólfinu. Vegna „shift-by-wire“-reglunnar virkar stöngin í sjálfskiptingu bíla meira eins og gírvalsstöng og í nýrri bílum þarf hún ekki endilega að hafa skiptingartengingu. Hún hefur einnig þann kost að leyfa framsæti í fullri breidd. Hún hefur síðan dottið úr vinsældum en er samt að finna í mörgum pallbílum, sendibílum og neyðarbílum á Norður-Ameríkumarkaðnum.
Í sumum nútíma sportbílum hefur gírstönginni verið skipt alveg út fyrir „spaðla“, sem eru tveir spaðar festir hvoru megin við stýrisstöngina, oftast með rafmagnsrofa (frekar en vélrænni tengingu við gírkassann), þar sem annar hækkar gírana og hinn lækkar. Áður en nú var venja að setja „spaðana“ á (fjarlægða) stýrið sjálft, voru gírstöngina faldar á bak við stýrið í framhlutanum í Formúlu 1 bílum.